Αλέξης Μινωτής, Η μουσική του Δ. Μητρόπουλου στην αρχαία τραγωδία
«Στην μεγαλύτερη και πιο αξιόλογη καλλιτεχνική επίδοση του σύγχρονου Ελληνικού Θεάτρου, στην προσπάθεια της αναβιώσεως της Αρχαίας Ελληνικής Τραγωδίας στα υπαίθριά μας αρχαία αμφιθέατρα, ο Μητρόπουλος υπήρξε βασικά ο πρώτος εμπνευστής που ξεκίνησε την μουσική ρυθμική ερμηνεία των αρχαίων κειμένων.
»[...] συνέθεσε την μουσική της "Ηλέκτρας" του Σοφοκλή, όχι πια σαν υπόκρουση, όπως γινόταν στις περισσότερες προηγούμενες προσπάθειες, [αλλά] με μουσική βασισμένη στο ρυθμό του στίχου, στις κινησιολογικές απαιτήσεις των ανελίξεων του χορού, κι ακόμα και στη ρυθμική απαγγελία, όχι μόνο των χορικών μα και μονολόγων ακόμα της τραγωδίας αυτής. [...] ήταν το πρώτο υπόδειγμα γνήσιας λυρικής έκφρασης, που μας έβαλε έκτοτε στο αυλάκι του σωστού -όπως πιστεύουμε- δρόμου, που τραβούμε όλοι σήμερα, έχοντας πια το μουσικό στοιχείο σαν θεμέλιο για την ανάδειξη του ποιητικού λόγου, που δεν βγαίνει αλλιώς με πενιχρές μιμικές και ορθοφωνικές τάχατες ηθοποιίες.
» Με την λύση αυτή λευτερώθηκε ο χορός, αρχικά, απ' τα δεσμά της κουδουνιστής απαγγελίας, αλλά περιέπεσε στην ολοκληρωτική ρυθμική συνεκφώνηση, που στην υπερβολή της είχε κάτι το βαρβαρικό, γι' αυτό ο ίδιος ο Μητρόπουλος, μέσα σ' ένα χρόνο, βλέποντας τον κίνδυνο του τευτονικού αγελαίου Sprechchor, την παράλλαξε γοργά σε τραγούδημα των στάσιμων στον "Ιππόλυτο" του Ευριπίδη. Ο χορός, με το τραγούδι, ξαναβρήκε την ελληνικότητά του, κι αυτό χωρίς τον Μητρόπουλο δεν μπορώ να το φανταστώ πως θα μπορούσε να 'χη γίνει τόσον εγκαίρως».
(Εφ. Ελευθερία, 6.11.1960)